Topvogel van het jaar – 2012

Adam Riley

Cuan Rush

Alle vogelaars hebben een soort die aan hun greep ontsnapt, ondanks geconcentreerde pogingen om hem te lokaliseren. Deze vogels worden liefkozend ‘boemanvogels’ genoemd! Voor mij is (of was...) de zeer aantrekkelijke Oriole Finch , een soort met een vrij brede verspreiding in Afrika en gevonden in groenblijvende bergbossen. De afgelopen zes seizoenen heb ik uitgebreid door Oost-Afrika gereisd, in het bijzonder Kenia en Tanzania, waar deze soort veelvuldig voorkomt. Ondanks veel zoeken in de meest geschikte gebieden bleef de vogel echter mijn pogingen om hem te vinden dwarsbomen. Dit was tot mei, toen ik eindelijk succes had! Ik leidde een privétour van 3½ week door Oost-Afrika en onze reis samen naderde snel zijn voltooiing; in feite was het de laatste ochtend waarop we tijdens de reis vogels spotten voordat we naar Nairobi vertrokken voor vertrek. Hoe dan ook, we waren de bossen aan het doorzoeken op de hellingen van de prachtige Mount Kenya toen ik stopte om een ​​grote vruchtboom te scannen. Tot mijn grote verrassing vielen mijn bakken op een opzichtige gele vogel met een zwarte kop en roze snavel, niemand minder dan mijn aartsvijand, Oriole Finch! Onmiddellijk daarna vulde een luide, meeslepende schreeuw de lucht en ik kon mijn opwinding niet bedwingen. Helaas verstoorde een Blauwe Aap die vlakbij aan het eten was, bijna tegelijkertijd de vogel en hij vloog weg voordat de groep hem had gezien. Dit volstond simpelweg niet, dus vervolgden we onze zoektocht in dezelfde boom en na ongeveer 15 minuten werden we beloond met een goed zicht op 3 mannetjes en 2 vrouwtjes. Het komt vrij zelden voor dat een leider lifers meeneemt op reis, vooral nadat hij jarenlang dezelfde regio heeft bezocht, maar dit was een zeer welkome verrassing en een passend einde van een geweldige tour!

Kees Valentijn

Uilen, Nachtzwaluwen en Kikkerbekjes zijn vaak zeldzaam en moeilijk te lokaliseren, en ze vergen allemaal veel geduld en doorzettingsvermogen om goed te kunnen zien; Het is onnodig om te zeggen dat ze altijd erg hoog lijken te staan ​​op de lijst van vogels die ik het liefst wil zien. Eerder dit jaar had onze groep het geluk om een ​​fantastisch uitzicht te krijgen op een Gould's Frogmouth in het ongelooflijke Khao Nor Chu Chi-reservaat in het zuiden van Thailand. We wachtten geduldig in een goed bebost gebied tot de schemering zou invallen toen een Gould's Frogmouth begon te roepen en binnen een paar minuten na zorgvuldig zoeken vonden we dit juweeltje rustig in het struikgewas, slechts een paar meter boven de grond. Er waren dit jaar nog veel meer prachtige vogels, maar voor mij was het deze soort die de prijs van nummer één in de wacht sleepte!

Erik Forsyth

Met zoveel fantastische reizen naar diverse fantastische bestemmingen in 2012 was het zeker niet eenvoudig om één enkele vogel als mijn topvogel van het jaar te benoemen. Als ik echter maar één soort zou moeten kiezen uit de vele vogelhoogtepunten van de afgelopen 12 maanden, zou de prachtige en veelkleurige Himalaya Monal , die goed werd gezien in Bhutan, tot mijn topvogel voor 2012 moeten behoren!

Bos Rowland

Geen enkele vogel die ik kan bedenken is symbolischer voor zijn respectieve regio dan de raadselachtige Grijze Hypocolius . Deze fluweelzachte, elegant gestructureerde vogel broedt in afgelegen bergen van Iran en zijn buren en trekt zich tijdens de Boreale Winter zuidwaarts terug in de uitgestrekte Rub Al Khali-woestijn van Arabië en een afgelegen uithoek van West-Ghats in India. De afgelopen tien jaar is er een nieuw patroon voor de winterbewegingen van de Hypocolius ontstaan, en ik heb het grote genoegen gehad om zes Rockjumper-klanten deze spectaculaire soort te laten zien, midden in het witte glanzende zand van de centrale woestijnen van Oman. Het was niet alleen goed te zien, we hadden ook geweldige, lange beelden van 2 vrouwtjes en 1 keurig mannetje tijdens de tours van februari en december 2012!

Glen Valentijn

Het selecteren van mijn topvogel voor 2012 was inderdaad een uitdaging omdat er zoveel prachtige en zeldzame soorten waren om uit te kiezen, maar uiteindelijk koos ik Bornean Bristlehead als mijn beste vogel voor het jaar. De Bristlehead, een nogal bizar uitziende en zeer bijzondere vogel, wordt in zijn eigen unieke monotypische familie geplaatst, waardoor het een uiterst wenselijke soort is om te zien. Het is een schaarse en ongrijpbare endemische soort in de laaglandregenwouden van Borneo, die helaas in een alarmerend tempo verdwijnen en worden vervangen door oliepalmplantages. Terwijl we vogels spotten in de prachtige, weelderige bossen in de Danum-vallei, zagen we een gedrongen, zwarte vogel die zich voedde in de top van een enorme boom aan de rand van een kleine open plek. We kregen heel snel de telescopen op de vogel en daar was hij, in al zijn glorie, een prachtige mannelijke Bristlehead! Uiteindelijk zagen we een tweede vogel, waarvan we bevestigden dat het een vrouwtje was, en bij nadere inspectie beseften we dat er DRIE Borstelkoppen allemaal in dezelfde boom zaten! We liepen dichterbij en begaven ons naar de nabijgelegen loopbrug waar we uiteindelijk alle drie de vogels op extreem korte afstand hadden, vlak boven ons hoofd en soms op ooghoogte, waar men hun schitterende rood-oranje hoofden kon zien die contrasteerden met hun stoere, zwarte lichamen. Een vogel van topklasse en veruit de beste beelden die ik ooit heb gehad van deze moeilijke soort!

Simon Bellingham

Ik vertrek morgen naar Rwanda en hoop dat mijn vogel van het jaar om de hoek blijft! Omdat ik in Zuid-Afrika woon, is mijn Zuid-Afrikaanse vogellijst waarschijnlijk degene die ik het meest waardeer en ik was daarom enorm opgewonden om een ​​nieuwe vogel aan deze lijst toe te voegen, ook al was het een vogel die ik elders had gezien! In oktober werd een Black Skimmer gezien in een reservaat nabij Kaapstad. Aangenomen wordt dat de skimmer verstrikt raakte in de orkaan Isaac die in augustus voor de Amerikaanse kust raasde. Omdat ik geen tijd te verliezen had, ging ik samen met twee vrienden van het Rockjumper-team op pad om deze onverwachte vogel in te halen; Het bleek dat het maar goed was dat we hem die dag zagen, want de volgende dag was de vogel verdwenen!

Rijke Lindie

Na urenlange kletsnatte vochtigheid en met alleen het onophoudelijke gezoem van bijen en vliegen als vervanging voor een gesprek, leek het erop dat we ons gewoon zouden aansluiten bij de velen vóór ons die hadden geprobeerd deze bijna mythische vogel te zien, maar er niet in waren geslaagd. Voordat de gefluisterde kreten van succes eindelijk klonken, begon ik me af te vragen of het toch niet gewoon een goede mythe was! New Guinea Flightless Rail verdreef bijna tweeduizend andere soorten en stond bovenaan mijn lijst als vogel van 2012 – met gemak! We hebben deze soort niet alleen twee keer gezien, maar sommigen van ons hadden het geluk er meer dan zeven minuten mee door te brengen – misschien een beetje hebzuchtig als je bedenkt dat maar heel weinig mensen ooit ook maar een glimp is aangeboden!

Markus Lilje

Ik had onlangs het geluk deel te nemen aan een geweldige privé-Rockjumper Oost-Afrika-tour, waarbij een van onze vele doelen de unieke Shoebill , die ik al heel lang hoopte te zien. Bij aankomst in het gebied waar de vogel verblijft, gingen we met onze boot het moeras in en hadden het grote geluk dat we de vogel niet alleen snel konden vinden, maar ook dat we hem in een zeer open gebied konden krijgen waar we de boot redelijk dicht bij ons konden manoeuvreren. groeve. Vervolgens gingen we zitten en keken hoe hij langzaam bewoog en er uiteindelijk in slaagde een longvis met zijn bizarre snavel te vangen. Een zeer gedenkwaardige manier om een ​​zeer gedenkwaardige vogel te zien!

Jan Pienaar

De enige echte endemische soort van Namibië, de knappe Duinleeuwerik , komt voor op begroeide zandduinen, van Walvisbaai zuidwaarts tot aan de Koichab-rivier. Nadat ik hem onlangs in het uiterst schilderachtige Sossusvlei-gebied heb gezien, is mijn vogel van 2012 de toepasselijk genaamde Duinleeuwerik!

Wayne Jones

Met zijn hoge mate van endemiciteit en vreemde en prachtige wezens staat Madagaskar hoog op de bucketlists van veel vogelaars. Ik had het geluk dit jaar deel te nemen aan twee tours naar het 'Rode Eiland'. Een van mijn belangrijkste doelwitten was de prachtige Pitta-achtige Ground Roller, het meest kleurrijke lid van deze endemische familie. De andere vier grondrollers zagen er interessant genoeg uit in de reisgidsen, maar ze hadden gewoon niet dezelfde aantrekkingskracht als de opvallende Pitta-achtige, en zeker niet de nogal saaie, vreemd uitziende Kortbenige. Toen de eerste tour was voltooid, was ik terug in het Mantadia National Park met mijn nieuwe gasten toen we een Short-legged Ground Roller zachtjes hoorden gieren vanaf een dicht beboste heuvel aan onze rechterkant. Omdat er nergens een duidelijk pad te vinden was, moesten we door een braamstruikgewas klauteren om de relatief open ondergroei daarachter te bereiken, gevolgd door een haastige klim de steile heuvel op, waarbij we elke keer pauzeerden als de vogel ophield met roepen om er zeker van te zijn dat hij niet weg zou gaan. Ademloze blikken om zich heen… totdat uiteindelijk… de vogel werd opgemerkt!! Hij zat op een horizontale tak, slechts een meter boven de grond, zacht toeterend. De verlichting was perfect en hij leek onverstoorbaar door onze aanwezigheid. We slaagden erin om tot op zes meter van zijn plek te kruipen en verwonderden ons over zijn extra grote kop en de ingewikkelde markeringen op zijn keel, wangen en buik. Met inspanning komt beloning! Ik had de Short-legged Ground Roller een paar weken eerder gezien, maar het uitzicht was van een paar hoog in het bladerdak van het regenwoud (ze zijn de meest boombewonende grondrollers). Deze persoon bleef een paar minuten rondhangen meer voordat je terugvalt in de diepten van het bos. De Pitta-achtige is misschien wel de mooiste, maar de Kortpotige Grondroller heeft absoluut het meeste karakter, en deze waarneming maakte hem tot mijn vogel van het jaar.