Met wat vrije tijd bij de hand besloot ik een aantal bekende en nieuwe vogelgebieden in Zuid-Afrika te bezoeken. De reis begon in Kaapstad en eindigde in Durban.

Westelijk Zuid-Afrika

De eerste dag van de reis voerde me langs de westkust, op de N7 – bekend als de Diamantroute; het werd ontwikkeld door De Beers als een manier om het evenwicht te herstellen tussen de winning van natuurlijke hulpbronnen en het in stand houden van het ecosysteem – door een nacht te stoppen in de kopermijnstad Springbok.

De volgende dag reed ik langs de N14 in de richting van Augrabies Falls, waarbij ik een klein stadje passeerde genaamd “Pofadder” (wat Puffadder betekent; een zeer giftige slang die overal in Zuid-Afrika voorkomt). Het echte hoogtepunt van dit deel van de weg was het vinden van een paar Pygmee-valken, die zich in de buurt van een groot Gezellig Weversnest bevonden. Ik had ze bijna gemist, omdat ze aanvankelijk verborgen waren door de witte isolatoren van de telefoonpalen!

Een bezoek aan Augrabies Falls National Park was ook fantastisch; Ik had de hele watervallen voor mezelf, waarschijnlijk omdat ik er buiten het vakantieseizoen was. Ook al was het waterpeil in de watervallen niet erg hoog, een slechtvalk die een van de vele gespikkelde duiven probeerde te vangen die rond de kloof vlogen, maakte het nog leuker. Enkele andere hoogtepunten in het park waren Orange River White-eye, Ashy Tit, Karoo Long-billed Lark en de prachtige Zwaluwstaartbijeneter.

Mijn volgende stop was bij een privélodge net buiten Kimberley (de stad waar ik ben geboren), en voordat ik zelfs maar het park binnenging, werd ik overspoeld met meerdere waarnemingen van zwartkopwasvogels en karmozijnrode klauwieren. Het vogelen was hier geweldig en hoewel het vroor, slaagde ik er tijdens een nachtelijke rit in om een ​​korte blik te werpen op een Aardvarken.

Oostelijk Zuid-Afrika

Mijn reizen brachten me vervolgens naar Magoebaskloof, waar ik een groot deel van de nacht werd vermaakt door de aanwezige Afrikaanse Bosuilen. Ik werd de volgende ochtend wakker door de harde roep van de Knysna Turaco. De daaropvolgende dagen reisde ik door Tzaneen, Hazyview, Pilgrims Rest, Graskop en Wakkerstroom en kwam uiteindelijk aan in KwaZulu-Natal, waar ik een reservaat bezocht genaamd Spioenkop. Naast de geschiedenis van een tweedaagse veldslag tijdens de Anglo-Boerenoorlog – waarbij de Boer de overwinning pakte – bood het Reserve een mooie route waar je wat algemeen wild kunt zien, zoals Plains Zebra, Giraffe en Blesbok, en het is me zelfs gelukt om Shelley's Francolin hier te horen bellen.

Het laatste deel van de reis bracht me naar St. Lucia. Het was lang geleden dat ik dit gebied met zoveel water had gezien. Ik heb het Hluhluwe-Umfolozi Game Reserve twee keer bezocht en heb een groot aantal wild en geweldige vogels kunnen zien, zoals de Geelkeellangklauw, de Zwartgekroonde Tchagra, de Gekraagde Zonnevogel, de Langkuifarend, de Afrikaanse Kiekendief, de Prachtige Bosklauwier en de prachtige Paarsgekuifde toerako. Een andere interessante locatie die ik bezocht was het Ongoye-bos, en hier kreeg ik vergezichten op een Groene Barbet en een groot vogelgezelschap bestaande uit een paar Olijfspechten, Donkerrugwevers, Gekraagde Sunbirds en een nieuwsgierige Geelgestreepte Groenbul.

Een van mijn favoriete boswandelingen is langs het Igwala-gwala-pad in St. Lucia; en op een koele ochtend kreeg ik fantastische blikken op een paar Livingstone's toerako's en een mannetje Narina Trogon – mijn favoriete vogel in Zuid-Afrika! St. Lucia staat bekend om de nijlpaarden die 's nachts door de straten zwerven, en ik vond het leuk om ze te zien eten op het grasveld naast het zwembad van de lodge waar ik logeerde. Ik besloot een van de aangeboden nachtelijke tochten te maken en we bezochten het Cape Vidal-reservaat, waar we de gevlekte oehoe konden zien, evenals vele buffels, nijlpaarden, klaphalskameleons en stekelvarkens.

Na een paar opwindende dagen in St. Lucia ging ik terug naar King Shaka International Airport en bezocht de stad Mtunzini, waar ik erg blij was een mangrove-ijsvogel in het Umlalazi-natuurreservaat te vinden. Mtunzini staat bekend om zijn palmnootgierenpopulatie die zich voedt en verblijft in de Raphia-palmen. Helaas had ik geen geluk in de stad. Maar net nadat ik door een tolhuisje was gepasseerd, zag ik vanuit mijn ooghoek een gier en uiteindelijk zag ik vier Palmnootgieren aan de rand van de stad vliegen.

Over het geheel genomen was het een leuke reis, die ongeveer 5.500 km besloeg, waarbij we geweldige vogels en enkele nieuwe gebieden zagen. Zuid-Afrika is zo'n bijzondere plek en het was geweldig om weer een bezoeker te zijn in mijn eigen achtertuin!