Onze opwinding bij het vinden van deze pareltjes van vogels veranderde al snel in verbazing toen de hele reisgroep in vervoering raakte door het fascinerende gedrag dat we gelukkig konden observeren. De vrouwtjesvogel bewoog haar lichaam ritmisch van links naar rechts, terwijl tegelijkertijd het mannetje op haar rug haar bewegingen volgde. De occasionele witte flitsen, die als eerste onze aandacht trokken, waren de ondervleugels van het mannetje, zichtbaar terwijl hij zijn vleugels ophief om zijn evenwicht te herwinnen.

Na enkele minuten capituleerde het vrouwtje uiteindelijk, boog haar lichaam terwijl het mannetje naar voren reikte voor de korte “cloacale kus”, de methode die de meeste vogels gebruiken om te paren. Nu we het toch over jacana's en hun paargedrag hebben, is het vermeldenswaard dat deze familie vogels (evenals de franjepoten en geschilderde watersnippen) polyandrisch zijn. Dit is het tegenovergestelde van polygaam; de vrouwtjes behouden en verdedigen actief territoria met meerdere mannetjes met wie ze paringsrechten hebben.

Wanneer het vrouwtje klaar is om eieren te leggen, zal ze een koppel eieren leggen in een nest dat door elk van haar mannetjes is gebouwd en dat is het einde van haar rol bij de voortplanting. De mannetjes zullen de eieren uitbroeden en de kuikens grootbrengen tot jonge status. In tegenstelling tot franjepootjes en geschilderde watersnippen zijn vrouwelijke jacana's echter niet krachtiger getekend en kleurrijker dan de mannetjes.