Dušan Brinkhuizen – Keizerspinguïn

Een bezoek aan het Antarctisch Schiereiland is in veel opzichten de reis van je leven. Wat betreft vogels zijn er relatief weinig soorten, maar degene die je ziet zijn allemaal vogels van hoge kwaliteit. Iconische soorten zoals Wandering en Snowy Albatross, Snow Petrel, Rufous-chested Dotterel, King Penguin en Snowy Sheathbill zijn vaste kenmerken van onze klassieke Antarctica-route. Eén soort is echter verre van gegarandeerd. Dit is de keizerspinguïn , de grootste pinguïn ter wereld (en ja, hij is enorm!). Deze zogenaamde “Iron Man” is de enige vogel die broedt tijdens de Antarctische winter. De enige toegankelijke broedkolonie op het schiereiland is Snowhill Island. Om Snowhill te bereiken, moet je een ‘Emperor special’ boeken, een expeditie met een helikoptervlucht naar de broedkolonie. De onvoorspelbare weersomstandigheden op Antarctica garanderen ook geen helikopterlanding, waardoor keizerspinguïn een van de moeilijkste (en duurste) vogels ter wereld is. Vogelaars die het schiereiland bezoeken, weten dat er altijd een kleine kans bestaat dat ze een rondzwervend individu tegenkomen. Je moet gewoon heel veel geluk hebben (en natuurlijk voortdurend uitkijken) om deze heilige graal van Antarctica te zien. Tijdens onze klassieke Antarctica-tour in november hadden we het geluk veel vogelaars aan boord te hebben (waaronder 14 deelnemers aan de Rockjumper-tour). We hadden bijna fulltime spotters aan dek, wat resulteerde in een hoge opbrengst aan zeldzame crackers als Witkop, Kerguelen en Antarctische Stormvogel. En het toeval wilde dat we Keizerspinguïn niet één, maar TWEE keer tegenkwamen! Eerst keken we samen met Adeliepinguïns naar een spectaculaire volwassene op een ijsschots in de Antarctic Sound. Een paar dagen later kwamen we een juveniel tegen in de Wilhelminabaai. Kijk eens naar het verschil in grootte vergeleken met de Gentoo Penguin!

Jonge keizerspinguïn met Gentoo-pinguïn

Volwassen keizerspinguïn met Adeliepinguïns

Duponts leeuwerik door Clayton Burne

Clayton Burne – Duponts leeuwerik

Omdat leeuweriken mijn tweede favoriete familie zijn, na mierenpittas, maakt het vooruitzicht om in minder dan 10 dagen 13 soorten te vinden, Marokko tot een zeer aantrekkelijke bestemming! Tegen de tijd dat we in Midelt aankwamen, waren 11 van de verwachte soorten gezien. De onlangs gesplitste Maghreb zou tegen het einde van de tour worden gevonden.

Dit alles verliet Dupont's Lark . Niet alleen beschouwd als een van de moeilijkste vogels om te zien in het hele westelijke Palearctische gebied, maar ook een die het meeste ongemak zou veroorzaken. De Zaida-vlakten zijn 's nachts pikdonker; met weinig meer dan maanverlichte uitzichten op de nabijgelegen met sneeuw bedekte Hoge Atlas waren de omstandigheden ijskoud! Terwijl de eerste lichtstralen over de horizon straalden, hoorden we een aantal Dupont-roepingen. Tot op zekere hoogte opluchting, omdat we allemaal wisten dat dit het makkelijke deel was; het zien van deze skulkers was een andere zaak. Na veel rondrennen en veel tandengeknars kwamen we toevallig een persoon tegen die zich niet bewust leek van onze aanwezigheid. Er volgden 25 minuten ononderbroken observatie terwijl hij zijn ochtendwerkzaamheden verrichtte: in het zand graven, van de ene struik naar de andere rennen en af ​​en toe bovenop een stuk struikgewas gaan staan ​​om de omgeving te observeren.

Erik Forsyth – Krachtige Uil

Mijn vogel was een gemakkelijke keuze, Krachtige Uil, ook al had ik de laatste tijd veel goede vogels gezien, zoals Siberische Kraanvogel, Steller's Zeearend, Oeraluil, Regenboog en Noisy Pitta en Chatham Albatross om er maar een paar te noemen. Ik ben verschillende keren op tournee naar Australië geweest en hoewel we een groot gebied bestrijken, zijn nachtvogels moeilijk te vinden. Ik begon me af te vragen wanneer ik dit prachtig uitziende beest ooit zou zien. We naderden het einde van onze rondreis door New South Wales. Op de voorlaatste dag van de tour liepen we langs een rivier met grote gombomen, en onze lokale vogelgids zei dat we op zoek waren naar een verrassingsvogel en ik besefte toen dat dit de plek was voor Powerful Owl. Met opgewonden verwachting scanden we veel bomen langs een behoorlijk stuk van de rivier en bij een kruising bij de bocht van de rivier keek ik omhoog en was geschokt toen ik een enorm beest met heldere ogen op me zag neerkijken – JA! Krachtige Uil, wat een vogel! We waren een zeer enthousiaste groep en er zijn veel foto's gemaakt. We merkten ook dat er een Roodkeelhoningeter in zijn enorme klauwen zat. In de buurt werd een tweede vogel gevonden. Voor mij een hele grote vogel.

Krachtige Uil van Erik Forsyth

North Island Kokako van Forrest Rowland

Forrest Rowland – Noordereiland Kokako

Nieuw-Zeeland stond niet echt op mijn radar van plaatsen om spectaculaire vogels te zien, afgezien van het voor de hand liggende kiwi- en albatrosspektakel waar we allemaal van hebben gehoord en waar we allemaal naar uitkijken. Van de andere endemische soorten dacht ik dat het interessante, maar niet noodzakelijkerwijs opwindende of opwindende vogels waren. Ik had het fout. Heel fout. Alleen al de papegaaien zouden het bezoek waard zijn geweest! Maar zelfs de magnifieke Kaka, die methodisch aan een boomstam recht boven je hoofd werkte en er enorm en indrukwekkend uitzag (en was), was niet mijn favoriet. Mijn beste waarneming was ongetwijfeld het Noordereiland Kokako . Deze forse, blauwgrijze vogel ter grootte van een kraai heeft niet veel kleur, maar wordt ruimschoots gecompenseerd door structuur en voortbeweging. Met korte vleugels en een lange, volle staart gedraagt ​​deze vogel met stevige poten zich meer als een aardse, looploze soort dan als een boombewonende soort. Daarom was het een uitzonderlijke sensatie om een ​​paar van deze bedreigde endemische soorten door het bladerdak te zien stuiteren, dobberen en springen (ze vliegen zelden echt) om water te drinken! Voeg daar een vertederende uitdrukking met grote ogen en twee prachtige, perfect ronde, neonblauwe lellen aan toe, en je hebt mijn nummer 1 keuze voor de coolste vogel die ik in lange tijd heb gezien.

David Hoddinott – Gemaskerde leeuwerik

Vorig jaar ging ik op verkenningsreis naar Zuid-Ethiopië rond de stad Mega – de stad heeft een goede naam, omdat daar enkele “Mega”-vogels voorkomen. Een daarvan is de nomadische en zeldzame Maskerleeuwerik, die al jaren mijn aartsvijand is. Ik had twee volle dagen doorgebracht met het doorzoeken van de lavavlaktes in het gebied om het te vinden, maar zonder succes, maar dit jaar deed zich opnieuw een kans voor, toen Rockjumper een privéreis organiseerde voor twee klanten die al in Ethiopië waren geweest, maar graag wilden zien een select aantal specials. We waagden ons op onze eerste ochtend naar het Mega-gebied en reisden naar de lavavlakte. Toen we op de plek aankwamen, merkten we al snel een grote leeuwerik op. Dit bleek een Roodvleugelleeuwerik te zijn, maar in de verte trok echter een kleine zwerm vogels mijn aandacht. We liepen door dit dorre landschap om het van dichterbij te bekijken. Cryptische camouflage betekende dat het een tijdje duurde om de vogels te verplaatsen, maar toen we ze eenmaal hadden gevonden en wat dichterbij kwamen, genoten we van geweldige uitzichten op niet één, maar een zwerm van zes (!!) Gemaskerde Leeuweriken. Opgetogen gaven we overal een high five en bleven we een aantal minuten kijken hoe ze zich voedden. Ik heb een paar foto's kunnen maken, waarvan je er hier één kunt bekijken.

Gemaskerde leeuwerik door David Hoddinott

Egyptische Plevier van Rich Lindie

Wayne Jones - Egyptische Plevier

Aan het einde van onze Ethiopische Endemics I-tour bezochten we de Ghibe Gorge, ten westen van Addis Abeba. Het staat bekend als een toegankelijke plek waar veel soorten aan de uiterste rand van hun oostelijke verspreidingsgebieden te vinden zijn. We waren op weg naar boven en uit de kloof toen we een korte stop langs de rivier maakten om te kijken of er vinken en kanaries zaten te drinken op het heetst van de dag. Tijdens dit proces spoelde onze lokale gids per ongeluk een kleine waadvogel door, een opvallend gemarkeerde, zwart-wit-grijze vogel – het was een Egyptische Plevier ! De Egyptische Plevier, ook bekend als Krokodilvogel, is een unieke soort die nu in zijn eigen vogelfamilie is geplaatst. De prachtige vogel landde niet ver weg op een modderbank, waardoor we hem uitgebreid konden bewonderen totdat we vanwege tijdgebrek simpelweg verder moesten. Hoewel deze soort in de zomer regelmatig in het gebied voorkomt, was het ongebruikelijk om deze soort daar in de winter aan te treffen, en het was een primeur voor een Rockjumper Ethiopië-tour!

Glen Valentine - Blakiston's visuil

In Japan werden de groep en ik beloond met de meest fantastische uitzichten die je maar kunt bedenken van een van 's werelds grootste vogels, de ooit mythische Blakiston's Fish Owl . Deze prachtige, vorstelijke uil, de grootste ter wereld, komt alleen voor in de loof- en naaldbossen aan de oevers van het noorden van Hokkaido (Noord-Japan) en het verre noordoosten van Rusland/Siberië. Vereerd door de inheemse Ainu-volkeren van Hokkaido, waar het bekend staat als Kotan Koru Kamuy (goddelijk wezen dat het dorp beschermt), wordt het momenteel als bedreigd beschouwd. Dit typische Japanse juweeltje is de afgelopen jaren veel grilliger en onvoorspelbaarder geworden. We waren voorbereid op een hele nacht om deze schoonheid te zien, en terwijl we in de gezellige kamer van het pension zaten en door de mistige ramen naar de ijskoude, met sneeuw omgeven rivier tuurden, begon ons wachten. Gelukkig was het geluk met ons en binnen een uur verscheen er een knappe, volwassen Blakiston's Fish Owl net aan de rand van de kleine vijver in de spotlights. Het bleef enkele minuten hangen, wat ons een adembenemend uitzicht op deze spectaculaire uil opleverde. Een geweldige en onvergetelijke ervaring!

Blakiston's visuil van Glen Valentine

Gekuifde Wespendief door David Erterius

David Erterius – Gekuifde Wespendief

In het gezelschap van enkele goede vrienden, genietend van de warme, Zweedse zomerbries bij het Falsterbo Bird Observatory, waren we enigszins verrast toen we kleine aantallen migrerende roofvogels zagen verschijnen in het luchtruim boven het Falsterbo-schiereiland. Normaal gesproken worden er later in het jaar tienduizenden roofvogels over het schiereiland gezien.

Halverwege de middag vloog wat volgens ons een 'Europese Wespendief' zou zijn over. Ik heb een paar foto's gemaakt, voornamelijk om mijn nieuwe lens te testen, maar bij nader onderzoek bleek dat de vogel eigenlijk een vermeende Kuifbuizerd was - de buik en vleugeldekveren waren gelijkmatig okerkleurig zonder markeringen, hij had een opvallend koppatroon met een bleke keel en een donkere keelholte en een centrale mesiale streep, een brede eindband op de staart en de vleugelformule vertoonde een duidelijk zichtbare zesde vinger.

De waarneming werd geplaatst op het Zweedse Rare Bird Alert 'Bird Alarm'. Binnen enkele uren waren honderden mensen in verschillende vogelgemeenschappen in Noord-Europa op de hoogte van de waarneming.

Als het wordt aanvaard door het Zweedse Rarities Committee, zal het de eerste ooit in Noord-Europa zijn en pas de tweede voor Europa! Het enige geaccepteerde record in Europa voorafgaand aan deze gebeurtenis was een vogel die op trek was in de Straat van Messina in Zuid-Italië, 18 mei 2011.

Adam Walleyn – Ja, ja

Op onze Masoala-uitbreiding hadden we grote spanning toen een langdurig uitzetten resulteerde in langdurige uitzichten op de mythische Aye Aye . Deze, 's werelds grootste nachtelijke maki, is ongelooflijk ongrijpbaar en het zien van een werkelijk wilde Aye Aye is een zeer zeldzame gebeurtenis. Het duurde tot middernacht voordat het dier eindelijk verscheen, maar gelukkig bleef het rond, zodat alle deelnemers ruimschoots de tijd kregen om uit hun kamers te worden gewekt en van het weidse uitzicht te genieten. De maki was zich tegoed aan Canarium- noten en gebruikte zijn ongelooflijk lange middelste figuur om het vruchtvlees eruit te scheppen. Vervolgens at het de pulp en gooide de noot weg voordat hij doorging naar de volgende en het proces herhaalde. Een ervaring om nooit te vergeten!

Aye Aye eet fruit door Adam Walleyn

Steppe Regenwulp van Adam Riley

Adam Riley – Steppe Regenwulp

De Steppewhimbrel is een weinig bekende ondersoort van de regenwulp met een broedpopulatie van mogelijk slechts 6 paren. Het werd in 1994 door Russische experts uitgestorven verklaard, maar de zes paren werden in 1997 herontdekt in de Russische steppen. De soort werd voor het laatst gezien in zijn Afrikaanse overwinteringsgebied in 1965, totdat Gary Allport vorig jaar op dramatische wijze twee vogels vond in Maputo. Ik wilde graag naar Mozambique vliegen om deze ongelooflijk zeldzame vogel te zien, maar het lukte niet. Ik heb echter onlangs vernomen dat minstens twee vogels aan het overwinteren waren in Richardsbay aan de Zululand-kust in het noorden van Zuid-Afrika. Met informatie van behulpzame lokale vogelaars zijn er onlangs een paar van ons op pad gegaan, en we hebben beide vogels gezien en een heel vertrouwenwekkend individu van dichtbij gezien. Het verschilt van het nominaatvormige phaeopus- ras van Regenwulp door de zuiver witte oksels en een groot deel van de ondervleugel, fijnere strepen op de borst die eindigen in een band hoger op de borst en die over het algemeen veel witter zijn op de buik. Een volledige bespreking van deze vogel is te vinden in Gary's uitstekende artikel . Als dit een volwaardige soort zou worden (een kwestie die ter discussie staat), zou het zeker een van de zeldzaamste en meest bedreigde vogels ter wereld zijn!

Zuid-India – Vogels en dieren in het wild van de West-Ghats I en Sri Lanka – Endemische vogels en groot wild I 2017
Door David Erterius

De recente reis van Rockjumper naar Zuid-India was een fantastisch avontuur, beginnend in Bengaluru op het Deccan-plateau, vervolgens door de Nilgiri- en Anamalai-heuvels en uiteindelijk naar de Cardamom-heuvels in het zuiden. We waren erg blij om bijna alle vogelsoorten te zien die endemisch zijn in het West-Ghatsgebergte – een van de acht ‘heetste hotspots’ op aarde in termen van biodiversiteit – en niet alleen dat, ze lieten zich allemaal heel goed zien. Nilgirihoutduif, groene duif met grijze voorkant, malabar grijze neushoornvogel, witwangbaardvogel, malabarbaardvogel, blauwvleugelparkiet, malabarklauwier, witbuikboompie, malabarleeuwerik, vlamkeelbuulbuul, Wynaad-lachlijster, zwartkinlijster Kerala Laughingthrush, Nilgiri Thrush, White-bellied Blue Flycatcher, Nilgiri Flycatcher, Nilgiri Blue Robin, White-bellied Blue Robin, Zwart-oranje Flycatcher, Nilgiri Flowerpecker en Nilgiri Pipit lieten ons allemaal goed zien. Een echt hoogtepunt van de tour was het adembenemende uitzicht op de lastige Nilgiri Lijster. De hele groep was absoluut opgetogen over de uitzichten die we hadden toen we twintig minuten lang naar twee verschillende individuen van deze schuwe en geheimzinnige soort keken die op het bladafval foerageerden, op slechts zo'n vijftien meter afstand! Een andere vogel die uitgeroepen werd tot een van de meest inheemse soorten van de reis was de Zwart-oranje Vliegenvanger, en we hadden in totaal vijf vogels gezien die heel goed hoog in de Nilgiri-heuvels te zien waren. Andere soorten tijdens de tour die het vermelden waard zijn, waren Painted Bush Quail, Yellow-legged Buttonquail, Blue-faced Malkoha, Fork-tailed Drongo-Cuckoo, Sri Lanka Frogmouth, Jerdon's Nightjar, Malabar Trogon, Blue-bearded Bee-eater, Heart -gevlekte, Witnek- en Rufous Woodpecker, Indische Pitta, Geelkeelbuulbuul, Rufous Babbler, Crimson-backed Sunbird en Little Spiderhunter.

Nilgiri Lijster door David Erterius

Zwart-oranje vliegenvanger van David Erterius

Sri Lanka dwergfazant door David Erterius

We hadden ook een aantal zoogdieren; de selectie omvat Nilgiri Langur, Western Ghats Striped Squirrel, Large Brown Flying Squirrel, Indian Giant Squirrel en Stripe-necked Mongoose.

Vanuit Zuid-India namen we een vlucht naar de hoofdstad van Sri Lanka, Colombo, en begonnen aan een nieuw fantastisch elfdaags avontuur op dit endemische tropische eiland. Hier hebben we elk van de 34 endemische soorten genageld, inclusief geweldige uitzichten op lastigere soorten zoals Sri Lanka Spurfowl, Green-billed Coucal, Serendib Scops Owl, Sri Lanka Blue Magpie, Sri Lanka Bush Warbler, Sri Lanka Thrush en Sri Lanka Whistling Thrush . Bij deze “endemische bonanza” hoorden nog de overvloedige waarnemingen van zoogdieren, met hoogtepunten zoals de talrijke Aziatische olifanten, een mannelijke luipaard, langur met paars gezicht, Layards en donkergestreepte palmeekhoorn, grijze reuzeneekhoorn, witgevlekte chevrotain en een enorme slaapplaats. met daarin enkele duizenden Indiase Flying Fox.

ABA Nieuw-Zeeland – Stewart Island & Forgotten Islands Cruise 2017
door Forrest Rowland

Nieuw-Zeeland is ongeveer een net zo unieke bestemming als je je kunt voorstellen. Geografisch gezien ligt het honderden kilometers van de dichtstbijzijnde continentale landmassa, waardoor het 80 tot 100 miljoen jaar lang geologisch geïsoleerd is. De constructie zelf van de geologie (sedimenten omhoog gedrukt door een mengsel van abrupte, vulkanische en zich langzaam ontwikkelende tektonische bewegingen) is verschillend bij de buurlanden van het eiland. Terwijl u dit leest, verzamelen offshore-bekkens sedimenten en worden ze omhoog geduwd om op een dag nieuw land te vormen, terwijl depressies op het land worden geërodeerd om op een dag door de zee te worden binnengevallen. Het eeuwenoude isolement van Nieuw-Zeeland en de voortdurende veranderingen in de geologie hebben een fascinerend landschap gecreëerd, waarbij de bijbehorende flora en fauna volledig endemisch zijn binnen de grenzen ervan.

Het was ons een genoegen om tijd te besteden aan het onderzoeken en genieten van de spectaculaire vogels, dieren in het wild en het landschap van niet alleen het vaak bezochte en dichtbevolkte Noordereiland, maar ook van de eilanden eromheen. We hadden het geluk om Stewart Island te bezoeken – het minst bevolkte van de grotere eilanden van Nieuw-Zeeland – waar we zulke bijzondere Kaka, Brown Creeper, Yellow-eyed Penguin en 6 verschillende South Island Kiwi tegenkwamen! Het meest bijzondere deel van de reis was ongetwijfeld aan boord van de Spirit of Enderby , die zuidwaarts vaarde door de Snares- en Auckland-eilanden – maar weinig 'kiwi's' hebben zich ooit naar deze beschermde eilanden gewaagd. Onze tijd hier was ongelooflijk, en hoogtepunten waren onder meer de Auckland Island Snipe, Snares Penguin en de sierlijk ogende Buller's Albatross.

Terwijl we verder gingen, trokken we verder zuidwaarts naar een van de meest afgelegen eilanden op aarde, Campbell Island – gelegen op 52° zuiderbreedte, in het hart van de Zuidzee. Met minder dan ongeveer 100 bezoekers per jaar behoort Campbell Island tot de minst bezochte van de beroemde UNESCO-werelderfgoedlocaties ter wereld, en met goede reden. Omdat het meer dan 650 kilometer verwijderd is van het vasteland van South Island (en de dichtstbijzijnde commerciële luchthaven) en midden in de Stille Oceaan, is dit eiland misschien wel de meest afgelegen bestemming die deze auteur en veel deelnemers ooit zouden kunnen bezoeken. Onze anderhalve dag hier was werkelijk magisch, waarbij het dramatische terrein gastheer was voor hoogtepunten zoals de Antarctische Stern, Campbell Island Snipe en talrijke Zuidelijke Zeeolifanten en Nieuw-Zeelandse Zeeleeuwen.

Kaka van Adam Riley

Snares Penguin van Adam Riley

Van het tentoonstellen van Southern Royal Albatross tot de kiwi's die over onze voeten struikelden, onze tijd in Nieuw-Zeeland was echt een avontuur, zoals iedereen die in zeeën van 7 meter is geweest kan beamen! De hordes prionen, 'Mollymawks' en pijlstormvogels waren indrukwekkend genoeg, hoewel het ronddwalen langs luierende zeeolifanten, zeeleeuwenjongen en pinguïns van verschillende soorten allemaal hoogtepunten waren van onze tijd hier. Enkele van de meest spectaculaire landschappen op aarde, compleet met de beroemde megakruiden van de Subantarctische eilanden, vormden het decor voor talloze spannende ontmoetingen met de talloze zeevogels en endemische vogelfamilies die we zagen, wat bijdroeg aan het algehele wonder van de ervaring die we deelden.

Col Lyall-promenade, Campbell Island, door Adam Riley

Campbell Island Snipe van Forrest Rowland

Zuidelijke Koninklijke Albatros door Adam Riley

Kleinere Roadrunner van Dušan Brinkhuizen

Rozekopzanger van Dušan Brinkhuizen

Guatemala – Midden-Amerikaanse specialiteiten 2017
Door Dušan Brinkhuizen

Guatemala is misschien niet de meest populaire vogelbestemming in Amerika, maar het zou daar zeker wel moeten staan! Dit fascinerende land heeft zoveel te bieden, niet alleen uitstekend vogels kijken. Het hooglandlandschap, met zijn spectaculaire vulkanen – zoals San Pedro, het indrukwekkende meer van Atitlan, de droge Motagua-vallei, het natte nevelwoud bij Biotopo Quetzal, de historische stad Antigua Guatemala en de warmwaterbronnen bij Fuentes Georginas, zijn slechts enkele voorbeelden. van de geweldige sites die we bezochten. En natuurlijk niet te vergeten de Mayatempels in het junglegebied van Petén – ook voor de niet-vogelaar een must!

We begonnen onze Midden-Amerikaanse Specialiteiten-tour in de Motagua-vallei, ten noorden van de hoofdstad, met een speciale suite droogbosvogels. Doelen waaronder de Varied Bunting, White-lored Gnatcatcher, Plain-capped Starthroat en Russet-crowned Motmot werden in de ochtend mooi opgepikt. Onze stervogel van de dag was echter de spectaculaire Lesser Roadrunner waarmee we op het laatste moment contact hadden! Een heerlijke lokale lunch in een schitterende omgeving met uitzicht op de rivier de Motagua was echt bijzonder.

Het prachtige nevelwoud van Biotopo Quetzal was onze volgende bestemming. Het was spannend om hier vogels te spotten, waarbij de Azuurblauwe en Eenkleurige Gaai, de Violette Sabrewing, de Groenkeelberggem, de Tawny-throated Leaftosser, de Leisteenkleurige Solitaire en de Zwartkopnachtegaallijster enkele van de specialiteiten waren die we in de zak hadden. Een zeer gewild doelwit was de schitterende Quetzal, en recente berichten over waarnemingen van deze vogel hadden ons enthousiast gemaakt. Onze zoektocht in de middag was echter niet succesvol en de volgende dag was er ook in de vroege ochtend geen spoor van de quetzal te zien... Wel genoten we in de regen van een koppeltje Witkopkwartelduiven. Een paar uur later werden we getipt over een paar schitterende quetzals in een vruchtboom. Langdurig naar deze prachtige vogels kijken was een geweldige traktatie!

Nachtvogels buiten Antigua Guatemala leverden close-ups op van Mexicaanse Zweeparmoede en verbluffende blikken op een zingende Fulvous-uil. We gingen verder met een dag vol prachtige vogels spotten in de hooglanden, met verbijsterende vogels als de Rozekopzanger, de Blauwkeelmotmot, de Bonte Grosbeak, de Zwartkeel- en Bossigkuifgaai, de Hooglandse Guan, de Blauw-witte Spotlijster en de Wijnkeelkolibrie. en Rufous Sabrewing behoren tot de hoogtepunten.

Onze wandeling naar de San Pedro-vulkaan was episch. We wisten dat het zien van de legendarische Gehoornde Guan verre van gegarandeerd was, maar we waren het er allemaal over eens om op zijn minst de juiste habitat ervoor te bereiken. Het kostte ons enkele uren klimmen over een steil pad, door een aangetast leefgebied, voordat we het hoge, epifytenrijke oerbos bereikten. Tot onze grote verrassing (en opluchting!) hadden we vrijwel direct de jackpot: twee gehoornde guans in een vruchtboom! Eén persoon ‘verstijfde’ en zorgde ervoor dat we bijna een uur lang buitengewone kijkhoeken van dit beest konden hebben. Een echte megavogel – wat een knaller!

Gehoornde Guan van Dušan Brinkhuizen

Oranjehalsvalk van Dušan Brinkhuizen

Sierlijke Havikarend door Dušan Brinhuizen

Ons Guatemala-avontuur ging verder langs de Pacifische helling, waar we genoten van specialiteiten zoals de bijna endemische Azure-rumped Tanager, Prevost's Ground Mus, White-throated Magpie-gay, Tody Motmot, White-bellied Chachalaca, Pacific Parakeet, Blue-crowned Chlorophonia, Manakin met lange staart, Kolibrie met smaragdkin, Gevlekte Uil op dagslaapplaats, Noordelijke Potoo 's nachts, en geheel onverwacht: nog een knappe mannelijke schitterende Quetzal!

We sloten de hoofdtour met een knaller af, een speciale dagtocht naar het afgelegen en schilderachtige Cuchumatanes-bergplateau, waar we met succes de uiterst plaatselijke Goldman's Warbler onder vuur namen! Deze absoluut verbluffende grasmus is een recente afsplitsing van het Geelstuitzanger-complex, een geldige afsplitsing zo lijkt het, aangezien hij in een specifieke microhabitat leeft, opvallend donkerder is, met een ander lied en ook andere genetica.

Onze Tikal-uitbreiding naar de regio Petén was gewoonweg fantastisch. De Mayatempels in zowel Tikal als het minder bekende Yaxha waren absoluut adembenemend. Het vogelen in het regenwoud bij de tempels was geweldig, met prachtige uitzichten op iconische soorten zoals de Oranjeborstvalk, de Sierlijke Havikarend, Ocellated Turkey en Great Curassow! Andere lekkernijen langs de talloze junglepaden waren Maya-mierlijster, Montezuma Oropendola, Zwartkeelklauwiertangager, Grijskeelkat, Stub-tailed Spadebill, Pale-billed Woodpecker, Keel-billed Toucan, Black-headed Trogon en een Fazantenkoekoek de bosbodem bewerken als een hovercraft! Guatemala is een echte aanrader!

Goldmanszanger door Dušan Brinkhuizen

Ocellated Turkey van Dušan Brinkhuizen

Zwaluwstaartbijeneters door Andre Bernon

Zuid-Afrika – Mega II 2017
door Andre Bernon

Het woord dat in je opkomt als je denkt aan onze onlangs voltooide Mega-tour door Zuid-Afrika is simpelweg: “Wauw!” Deze tour is voornamelijk opgezet om zich te concentreren op het grote aantal endemische en bijna-endemische soorten in deze regio. Met deze en ook met een hele reeks andere lekkernijen zijn we heel goed geslaagd. De reis verliep zo goed dat we uiteindelijk de vorige records voor deze tour hebben verbroken, met een totaal van 524 soorten in onze 25 reisdagen. Op onze eerste echte vogeldag kwamen we uit op een totaal van 143 soorten! We hebben beide endemische families naar deze regio gehaald: Drakensberg en Cape Rockjumpers en zowel Gurney's als Cape Sugarbirds. Er werden nog meer geweldige waarnemingen gedaan van alle drie de kraanvogelsoorten, namelijk Wattled, Blue en Grey-crowned. Andere grote endemische soorten waren onder meer de Blauwe Korhaan, Geelborstpieper, Agulhas Langsnavel, Barlow's, Kortklauwde, Sclater's, Rode, Rudd's en Botha's leeuweriken, Karoo Eremomela, Rufous-eared en Namaqua Warblers, Grey-winged Francolin, Bush Blackcap, Bos-, zwartkop- en citroenborstkanaries, Knysna toerako, koorzanger Robin-Chat, rozekeeltweelingvlek, Ludwigs trap, zwartoorsperwer, Rudd's Apalis en Neergaard's en oranjeborsthoningvogels. Er werden ook enkele grote zoogdieren gezien, waaronder het indrukwekkende en zelden geziene Aardvarken, de uiterst zeldzame Zwartvoetkat, Aardwolf, Afrikaanse wilde kat, Afrikaanse olifant, Kaapse Vos, Zorilla, Roan en Sable Antilope en de steeds zeldzamer wordende Witte Neushoorn.

Oranjeborsthoningvogel van James Wakelin

Agulhas Langsnavelleeuwerik door Clayton Burne

Rozekeeltweelingvlek van Clayton Burne

Koninklijke Bengaalse tijger in India, door Marius Coetzee

 Weddell-zeehond op Antarctica, door Dale Morris

Mannelijke leeuw in Tanzania, door Penny Robartes