Terwijl ik mijn Rockjumper-tour naar Borneo op 14 maart aan het afronden was, verwachtte ik nog steeds vrijwel de gebruikelijke gidsroutine voor de komende dagen van het inpakken van het papierwerk na de tour en een snelle doorloop naar een maand van reizen in Mexico. In plaats daarvan ging ik regelrecht naar een opvangcentrum en zag al snel dat het werk voor de volgende paar maanden werd geannuleerd. Nu de reisbeperkingen plotseling werden opgelegd, werd het al snel duidelijk dat het voorjaar er één zou worden om dicht bij huis te blijven. Omdat ik in San Diego woonde, een van de provincies met de meeste biodiversiteit in de Verenigde Staten, was dit niet alleen maar een slechte zaak. Vooral omdat de lente ongetwijfeld de beste tijd is om de natuurlijke historie van de provincie te verkennen.
Toen de regelgeving werd ingevoerd, werd het duidelijk dat ik op zijn minst enkele van de natuurgebieden rondom huis zou kunnen verkennen. Een geweldige kans om te genieten van de vogelmigratie in de lente, wilde bloemen in de lente en om enkele geheimzinnige zoogdieren op te sporen die ik graag wilde zien. Maar wat mijn eetlust echt opwekte, was de mogelijkheid om wat hardcore herping te doen. Met waarschijnlijk de langste lijst met reptielen en amfibieën in de Verenigde Staten is Zuid-Californië een bekende hotspot voor herping. Maar net als overal in de VS is de herpactiviteit nauw verbonden met seizoenen, en de meeste soorten zijn veel gemakkelijker te vinden in de lente dan in welk ander seizoen dan ook. Maar toch zouden veel van deze soorten onder zeer specifieke weersomstandigheden slechts enkele weken of zelfs enkele dagen actief zijn.
Mijn aankomst half maart viel samen met een ongewoon natte week vol regen. Atypisch weer voor het zonnige San Diego, maar schijnbaar in lijn met ieders humeur. Vanuit een puur herpetologisch standpunt was het een zegen, omdat deze regen de salamanders boven de grond brengt.
Iets anders waar de lenteregens uitstekend voor waren, was het vullen van de plaatselijke lentepoelen. Lentepoelen zijn tijdelijke poelen veroorzaakt door voorjaarsregen. Voordat deze poelen uitdrogen, proberen amfibieën hun jongen in de poelen groot te brengen. Tijdens deze zware regenval was de roep van de Baja Boomkikkers oorverdovend, maar ik was op zoek naar een paar soorten die afhankelijk zijn van dit kwetsbare en zeer bedreigde leefgebied. Ik was heel blij om uiteindelijk een Westelijke Spadefoot te vinden op een van de weinige dagen van het jaar die hij bovengronds doorbracht, en ook om het roofdier van de lentepoelen, de bedreigde Tweegestreepte Kousebandslang, op te sporen.
Nadat de regen was opgehouden, kwam de zon tevoorschijn. En de komende twee weken waren de omstandigheden perfect om de verschillende hagedissen en slangen van het chaparralland actief te krijgen.
Naarmate de lente vorderde, bleven de temperaturen stijgen en werden de woestijnhagedissen actief. De Colorado-woestijn heeft een verbazingwekkende verscheidenheid aan hagedissen en zodra het warm begint te worden, kun je meer dan 10 soorten per dag vinden!
Naast de spectaculaire diversiteit aan reptielen kwamen er ook enkele interessante slangen tevoorschijn. Elke keer dat ik er een op de weg aantrof die aan het opwarmen was, zette ik hem weg, in de hoop dat hij niet zou worden overreden door een passerend voertuig
Rode Diamondback Ratelslang in defensieve houding.
Gespikkelde ratelslang verdwijnt in een Encelia-struik.
Zelfs één soort amfibie is winterhard genoeg om te overleven in een van de heetste en droogste omgevingen ter wereld.
Padden leggen tot wel 5.000 eieren en die eieren kunnen in minder dan twee maanden de volgende generatie padden worden!
Hoe fenomenaal al dit gezeur ook was, het hoogtepunt van de lente waren voor mij de vele lange nachten waarin ik na zeer warme dagen langzaam over stille wegen reed. Op bepaalde lenteavonden is er een verbazingwekkende verscheidenheid aan nachtelijke slangen te vinden!
Sidewinders zijn een soort ratelslang en komen veel voor in zandgebieden.
Lierslangen zijn een zeldzame en gewaardeerde vondst in rotsachtige gebieden. Deze leek een ratelslang na te bootsen.
California King Snakes zijn zeer variabel in hun patronen. Ze worden zo genoemd omdat ze andere grote slangen doden en opeten, inclusief ratelslangen.