Er is weer een geweldig vogeljaar voorbij gevlogen, waarin onze reisleiders de moeilijke taak hebben om hun topvogel te selecteren uit honderden en duizenden speciale aanbiedingen die in 2018 zijn gezien. De rest van ons heeft echter het genoegen de hoogtepunten van het jaar te lezen van onze leiders en staf zoals vastgelegd in hun eigen woorden.

Adam Riley – Galapagos Rail

Ik heb de Galapagos voor het laatst in 2000 gevogeld en heb toen de meeste endemische soorten kunnen opruimen; Helaas heb ik de Galapagos Rail gemist. Deze kleine ralid is een van de minst bekende endemische soorten op de Galapagos, en komt alleen voor op een paar hoger gelegen locaties op enkele van de weelderige eilanden, waar hij rondsluipt in dicht struikgewas. Na 18 jaar had ik eindelijk de kans om terug te keren, en wraak nemen op de Galapagos Rail stond hoog op mijn agenda – ik durf zelfs te dromen van een foto! Onze eerste poging op het eiland Santa Cruz was een totale mislukking, zonder dat er zelfs maar een vogel werd gehoord. Vervolgens gingen we met angst naar Isabella Island: Isabella had onze beste kans om de spoorlijn te vinden, maar de machtige Sierra Negra-vulkaan stond op het punt uit te barsten en we wisten niet of we toegang zouden krijgen tot een hoger gelegen spoorlijn. leefgebied. Na lang overleg met de parkautoriteiten kregen we te horen dat we rond de ingang van het park konden vogelen en niet verder. Het duurde niet lang voordat we een bellend paar opspoorden. Het spel was begonnen! Een frustrerend uur later gaven we toe dat we verslagen waren – deze stiekeme vogeltjes hadden rondjes om ons heen gerend zonder ook maar één veer te laten zien…. Om niet achter te blijven, probeerden we het opnieuw op een andere plek, waar we goud vonden toen een zeer luidruchtige persoon besloot dat het tijd was om een ​​show op te voeren. We werden getrakteerd op talloze uitzichten, en ik zal nooit het adrenaline-aangedreven moment vergeten waarop ik dit beeld maakte en mijn Galapagos-droomvogel realiseerde!

Adam Walleyn – Kofiau Paradise Kingfisher

Ik had het hele jaar reikhalzend uitgekeken naar de mogelijkheid om onze West-Papoea-cruise te begeleiden. De reis bezoekt zoveel exotische locaties en biedt de kans om een ​​aantal van de meest slecht bekende vogels ter wereld te zien. Misschien wel het eiland waar ik het meest naar uitkeek was Kofiau. En de vogel daar die ik het liefst wilde zien was de Kofiau Paradise Kingfisher. Omdat ik veel tijd in de regio Nieuw-Guinea heb doorgebracht, heb ik het geluk gehad alle andere spectaculaire soorten van het geslacht te kunnen ontmoeten, maar dit is de minst bekende van allemaal, en eentje die ik nog steeds dringend moest zien. . Gelukkig duurde het niet lang om er één op te sporen, en het was slechts een van de vele geweldige momenten tijdens deze reis!

Andre Bernon - Broadbill met lange staart

Als ik aan Aziatische vogels denk, denk ik aan pittas en broadbills. Als je eenmaal hun levendige kleuren in de diepgroene bossen hebt gezien, worden die uitzichten voor altijd in je geheugen gegrift. Toen ik dit jaar op tournee was door Azië, had ik het geluk vijf breedbeksoorten tegen te komen! Eerlijk gezegd zou mijn vogel van het jaar naar een van hen kunnen gaan, maar als ik moest kiezen, wint de Langstaart Broadbill de prijs. Terwijl we het Khao Yai National Park in Thailand aan het verkennen waren, hoorden we een zwerm van deze grote broadbills en hadden het geluk ze vlak boven ons hoofd te vinden. Eén poseerde gelukkig lang genoeg voor deze foto. Als je dat nog niet hebt gedaan, doe jezelf dan een plezier en ga deze geweldige familie persoonlijk ervaren.

Clayton Burne – Gemaskerde leeuwerik

Onlangs bevonden wij (Meg, Kaily en ik) ons midden in een reeks afgelegen vlakten in het zuiden van Ethiopië. Nu alle Ethiopische endemische soorten op dit punt vastzaten, hadden we een dag gewijd aan het vinden van de zelden geziene – maar zeer sexy – Maskerleeuwerik. Het is waarschijnlijk geen ongewone vogel, met populaties die voorkomen in Noord-Kenia en zowel Zuid- als Oost-Ethiopië, maar de meeste locaties waar hij is gevonden hebben op de lange termijn last gehad van veiligheidsproblemen, wat betekent dat weinig vogelaars of ornithologen veel tijd hebben besteed aan het observeren. de soorten. Gelukkig is Zuid-Ethiopië volkomen veilig, ook al is het een eindje rijden naar de belangrijkste vogelgebieden. Elke keer als er een waarschijnlijk gekleurde vogel uit de zijkant van de auto vloog, schoot de hartslag omhoog, maar het waren steevast vrouwelijke Kastanjemus-Leeuweriken. Na tien minuten zonder geluk voelde ik de twijfel binnensluipen: 'Zag de leefomgeving er goed uit?', 'Gaten we dit op de juiste manier aan?'. Toen ik begon te vrezen voor de mogelijkheid van 'onderdompelen', bloosde een grotere, bleke vogel en landde vlakbij. De grote roze snavel viel onmiddellijk duidelijker op voordat de vogel zich omdraaide en ons recht aankeek, met een prachtig zwart masker en een witte kin. Uiteindelijk hebben we minstens een dozijn individuen gevonden voordat we ermee ophielden!

Daniel Danckwerts – Chinese Monal

Mijn eerste jaar bij Rockjumper was het meest verbazingwekkende wervelwindavontuur, dat me door Madagaskar, Zambia, Namibië, Botswana, China, de eilanden in de Indische Oceaan en de Comoren voerde. Dit heeft mij de kans gegeven om ongelooflijke soorten te zien als de zeldzame Souza-klauwier, de ernstig bedreigde Seychelles Paradise Flycatcher, de gelokaliseerde Grimwood's Longclaw, de verbazingwekkende Pitta-achtige grondroller, de onbeschrijfelijke Helmet Vanga, en zowel Lady Amherst's als Golden Pheasants; een selectie vogels die ik me nauwelijks had kunnen voorstellen binnen één kalenderjaar te zien. Maar bovenal was dit één bijzondere soort: de onverklaarbaar zeldzame Chinese Monal. Deze soort is alleen op één plek toegankelijk, langs een pas op grote hoogte over de Balangshan-berg in de Chinese provincie Sichuan; een essentiële stop tijdens onze tour. We kwamen aan op wat de perfecte dag leek, maar de vogels waren nergens te bekennen. We keerden in de loop van de volgende twee dagen verschillende keren terug, maar vonden de alpenweiden gehuld in dichte mist. Als laatste wanhopige poging bezochten we het op een vierde ochtend. Het weer was enigszins opgeklaard, maar onze stemming was somber. Na een nerveus halfuur werd de eerste monaal in silhouet op de meest afgelegen heuvelrug gesignaleerd. Het weer werd steeds onheilspellender, maar uiteindelijk zagen we een paar veel dichter bij de weg. Zelfs op deze afstand was de irisatie van het mannetje anders dan alles wat ik eerder had gezien.

Doug McCulloch – Gestreepte waterhoen

Mijn topwaarneming dit jaar moet toch wel de Gestreepte Crake zijn. Deze raadselachtige en mooie kleine rally was volkomen onverwacht tijdens de tour die ik in Oeganda leidde. Ze zijn sterk verbonden met kortstondig onder water gelegen grasland, en aangezien variabele en onvoorspelbare regenval een primair kenmerk van de Afrikaanse savanne-ecosystemen is, zijn Gestreepte Crakes doorgaans zeer nomadisch. Het was dan ook heel bijzonder om drie vogels te zien foerageren in een kleine ondergelopen pan vlak bij de weg bij Lake Mburo. Omdat ze kleine sluipschutters zijn met een dichte begroeiing, is hun aantrekkingskracht deels dat ze zo moeilijk te zien zijn. Hun leefgebied is meestal ook moeilijk of vermoeiend toegankelijk. Het was een genot om 20 minuten te kunnen besteden aan het observeren van deze prachtige vogels, op slechts 15 meter afstand, vanaf de verhoogde posities van onze landcruisers. Van een jaar waarin ik prachtige vogels heb gezien, moet dit toch wel mijn meest memorabele zijn.

Dušan Brinkhuizen – Schepsnavelijsvogel

Papoea-Nieuw-Guinea is waarschijnlijk het meest bekend om zijn krakende paradijsvogels, maar het land herbergt ook vele andere fantastische vogels, waaronder enkele fantastische ijsvogels. Strand- en bergijsvogels, roodbuikkookaburra, Papoea-dwergijsvogel en bruinkopparadijsijsvogel zijn er maar een paar! Maar zonder twijfel is de ‘Koning der IJsvogels’ de Schepsnavelijsvogel ( Clytoceyx rex ). Deze grote en spectaculaire bosbewoner heeft een enorme snavel, anders dan alle andere ijsvogels; het is ook de enige vertegenwoordiger van zijn geslacht en endemisch in Nieuw-Guinea. Helaas voor ons vogelaars is het nogal moeilijk om te observeren vanwege zijn teruggetrokken karakter en schemerige gewoonten... We bezoeken verschillende uithoeken van het land tijdens onze Birding in Paradise-reizen door Papoea-Nieuw-Guinea, inclusief het Tabubil-gebied. Deze spectaculaire regio herbergt vele zeldzame soorten, waaronder de Shovel-billed Kingfisher. Aan het einde van een nogal regenachtige dag wachtten we aan de rand van een oerbos in de hoop het te vinden. De magie begon kort na zonsondergang, toen twee paren vlakbij tegenzang begonnen te zingen! Het duurde een tijdje voordat we ons zelfverzekerd genoeg voelden om de spotlight te gaan gebruiken. We vonden er echter al snel een die op een blootliggende tak van een hoge boom zat. We kregen het snel in beeld en iedereen genoot minutenlang van een full-frame weergave van de schoonheid. Wat een ongelooflijke waarneming!

Erik Forsyth – Chatham Albatros

Mijn vogel van het jaar moet naar de Chatham Albatros. Deze soort broedt alleen op Pyramid Island, dat op ongeveer 3 uur varen van het vasteland van Chatham ligt. Het bereiken van dit eiland is enorm afhankelijk van het weer, dat hier vaak te wild is om de reis mogelijk te maken. Helaas was dit het geval tijdens onze eerste tocht van het jaar, omdat onze pelagische tocht op beide mogelijke dagen werd afgelast vanwege grote deining en een gierende wind. Gelukkig slaagden we er tijdens onze tweede tour in om op de eerste dag eruit te komen, omdat het de hele week geweldig weer was geweest. We reden naar Pyramid Island onder prachtige, zonnige en rustige omstandigheden, waarbij het ruige eiland duidelijk afsteekt tegen de relatief kalme oceaan. Al snel konden we Chatham Albatross rond de hoger gelegen gebieden zien cirkelen, en toen we dichterbij kwamen, was er een groot vlot vogels op het water. We waren extatisch en bevoorrecht om hier te zijn, en genoten enorm van onze tijd met deze soort. Voor mij zeker de vogel van het jaar waardig!

Gareth Robbins - Afrikaanse schuimspaan

Op een aantal van de tochten die ik dit jaar heb geleid, heb ik de pech gehad dat er nogal wat hevige regenval heeft plaatsgevonden. Hoewel het altijd goed is voor het land, kan het vogelen een uitdaging maken. In een paar van deze gevallen zorgde de zware regen ervoor dat de rivierstanden omhoog gingen, waardoor de zandbanken bedekt raakten en we geen kans meer hadden om Afrikaanse Skimmers te zien. Gelukkig veranderde mijn geluk in augustus en had ik het geluk dat ik met een groep in Zimbabwe terechtkwam voor een verlenging van een van onze Zuid-Afrikaanse rondreizen. Tijdens onze tour brachten we enige tijd door in de Imbabala Zambezi River Lodge, waar de waterstanden perfect waren en de zandbanken mooi zichtbaar waren. We hebben hier twee boottochten gemaakt en bij beide gelegenheden hebben we veel tijd kunnen besteden aan het observeren van deze fascinerende vogels die over het water scheerden en een geweldige show voor ons allemaal opvoerden. Voor mij een makkelijke keuze als vogel van het jaar.

George Armistead - Kastanjebuikbloempiercer

Hoog in de Cordillera Occidental van Colombia, met uitgestrekte groene Choco-bossen die zich onder ons uitrollen, verwonderden we ons over het uitzicht op de dageraad terwijl goudkleurig zonlicht en donzige wolken over de grillige bergkammen spoelden. Het was koud. Je stapt op de vlucht vanuit de VS en reist zes uur naar het zuiden en denkt dat je in hitte en vochtigheid zult zwemmen, maar hier in de hoge Andes is de ochtendlucht fris en koel. Naarmate de zon hoger kwam, werden we warmer, maar zelfs daarvoor riepen de vogels. Finicky Beautiful Jays belden in de vallei onder ons, maar waren vastbesloten niet gezien te worden. De ernstig bedreigde Munchique Wood Wrens klonk ook. Pas ontdekt in 2008, er zijn vermoedelijk minder dan 300 paren, en de vogelgoden glimlachten naar ons en boden een prachtig uitzicht op een paar van deze keurige kleine zangers. Kort daarna verscheen er nog een superzeldzame en weinig bekende vogel, in de vorm van een kolibrie. Een Dusky Starfrontlet, met zijn rokerige zwarte gezicht, schitterende groene kroon en glinsterende gele buik, was opzienbarend. Ook hier zagen we, met een kleine populatie van naar schatting minder dan 300 individuen, een van de zeldzaamste vogels ter wereld. Toen rolde de ster van de show, de verpletterende Chestnut-bellied Flowerpiercer, op. Tussen 1965 en 2003 was deze vogel gehuld in mysterie en door niemand gezien. Tegenwoordig is hij bekend van slechts vijf locaties, en we hadden het geluk om hier te zijn en nog twee andere prachtige en zeldzame soorten te zien, terwijl we ons koesterden in een fantastisch landschap hier in Colombia.

Greg de Klerk – Geschubde grondroller

Een spectaculaire, zonnige ochtend verwelkomde ons in het regenwoud op middelhoge hoogte aan de oostelijke rand van Madagaskar. Met het vooruitzicht op mooie vogels in het vooruitzicht, gingen we aan de slag met het lokaliseren van onze doelen. Terwijl we naar een Madagaskar Flufftail keken, probeerde onze lokale gids een meer ongrijpbare soort te lokaliseren. Na een korte tijd stormde hij ademloos uit de dichte begroeiing. Hij maakte een pad, maakte treden en maakte zelfs geïmproviseerde rails terwijl hij ons dieper het bos in leidde, waar de dreunende territoriale roep van een Scaly Ground Roller al snel onze oren ontmoette. Vol verwachting hebben we een goede kijkpositie opgezet en gewacht. Het duurde niet lang voordat een prachtig mannetje op een open plek arriveerde en ons allemaal een prachtig uitzicht gaf. We zaten de volgende vijf minuten met ontzag te kijken, terwijl de vogel gestaag naar meer zitstokken en meer uitgesproken posities bewoog voordat hij zich terugtrok, waardoor we van oor tot oor grijnsden terwijl zijn griezelige roep langzaam stiller werd.

Heinz Ortmann – Demoiselle Crane

Dit jaar was weer een jaar dat mij veel goede herinneringen heeft gebracht tijdens mijn tournee. Hoewel ik iets minder heb gereisd dan voorgaande jaren, zijn er toch veel hoogtepunten geweest. De voor mij persoonlijk opvallende vogel werd gevonden in Ethiopië, tijdens de eerste officiële Rockjumper-reis naar Kafta Sheraro National Park in het noordwesten van het land, vlakbij de grens met Eritrea. Hier zijn we erin geslaagd onder meer de Egyptische Plevier, Sahel Paradise Whydah, Vieillot's Barbet, Sudan Golden Sparrow, White-headed Plevier en de mega-Egyptische Nachtzwaluw te vinden. De beste waarneming voor mij was echter het zien van ongeveer 3.000 overwinterende jufferkraanvogels aan de oevers van de rivier de Tacazze. Dit was een geweldig schouwspel. Ik had nog nooit eerder zoveel kraanvogels gezien, en het was ook nog eens levensecht. Dit bijzondere deel van Ethiopië is nogal 'ondergevogeld', en wie weet wat er in de toekomst nog meer opduikt als meer vogelaars dit afgelegen deel van de Hoorn van Afrika bereiken.

Keith Valentine – Grote Kikkerbek

Voor mij zijn nachtdieren zoals uilen, nachtzwaluwen, potoos, kikkerbekjes etc. altijd heel bijzonder. 's Nachts vogels zien vergt altijd extra inspanning, waardoor succesvolle nachtavonturen altijd gekoesterde momenten zijn. In juli had ik het geluk een rondreis door het exotische eiland Borneo te mogen leiden. Terwijl we in het Sukau-gebied waren, waren we op een avond aan het vogelen en hadden enorm veel geluk toen we de kenmerkende roep hoorden van een Grote Kikkerbek – een soort die notoir erg moeilijk te vinden is en in zijn hele verspreidingsgebied in uitzonderlijk lage dichtheid lijkt voor te komen. Sumatra is waarschijnlijk de beste plek om de soort te proberen en te zien, maar bijna overal wordt het nog steeds beschouwd als een megavogel en een zeer gelukkige waarneming. We hebben een tijdje geprobeerd het te lokaliseren, maar zonder succes. Gelukkig begon het weer te roepen en beseften we dat we redelijk dichtbij waren. Met wat meer geduld en doorzettingsvermogen kregen we allemaal een werkelijk buitengewoon beeld van deze reus uit de kikkerbekwereld. Een zeldzame en indrukwekkende vogel, deze schoonheid zal nog lang in herinnering blijven.

Meg Taylor – Gestreepte pluisstaart

Flufftails – een familie vogels die meestal gemakkelijk te horen zijn, maar comfortabel een van de moeilijkere families om te zien. Nadat we zowel de Buff-spotted Flufftails als de Red-chested Flufftails goed hadden gezien, maakten Clayton en ik plannen om de volgende meest haalbare soort in Zuid-Afrika te zien: de Gestreepte Flufftail. De Gestreepte Flufftail, die vooral in alpiene graslanden te vinden is, leeft, net als de meeste andere leden van de familie, graag in de dichtste, donkerste schuilplaatsen die er zijn. Uitdaging aanvaard…

Verborgen in de afgelegen zuidwestelijke laaglanden van de Drakensbergen ligt het natuurreservaat Ntsekeni. Zelden bezocht, ruig en verbluffend mooi, worden de winderige moerassen en graslanden geflankeerd door torenhoge pieken en heuvels. Binnen enkele minuten na aankomst hoorden we onze eerste gestreepte pluisstaart roepen vlakbij onze accommodatie. Spel aan! Drie dagen en enkele nachtelijke uitstapjes later had onze eerste reis in 2017 geleid tot een totaal van nul waarnemingen.

Begin 2018 probeerden we het opnieuw, terug naar Ntsikeni met meer uitrusting, meer tijd en meer vastberadenheid! Middag van dag 1, mislukt. De ochtend van dag 2 mislukte… De geschiedenis herhaalde zich, en plotseling leek het erop dat vier dagen niet genoeg zouden zijn. We probeerden verschillende snijlijnen, verschillende luidsprekers, geen luidsprekers, verschillende oproepen – we kregen genoeg reacties, maar geen beeld, geen snuifje. Toen de middag van dag 2 ten einde liep, haalde ik een kleine boombox-achtige luidspreker tevoorschijn en stelde voor dat we deze zouden proberen te gebruiken. Clayton leek niet erg onder de indruk, maar omdat niets werkte, probeerden we het toch. Het was duidelijk dat vocale helderheid en kwaliteit van het grootste belang waren voor onze kleine gevederde vriend. Binnen enkele seconden nadat de nieuwe luidspreker speelde (Clayton was nog niet eens terug van het neerzetten van de luidspreker), hadden we een zeer goede reactie. Een paar seconden later kwam er een kleine roodharige, zwart-wit gestreepte pluisbal tevoorschijn. Niet slechts een seconde, hij stond naar ons te kijken, liep om de luidspreker heen en smolt vervolgens langzaam weer weg.

Rich Lindie – Chaco Uil

Nadat we in de loop van het jaar meer dan 3.000 vogels hebben gezien, is het kiezen van één favoriet hetzelfde als het terugbrengen van de hele wereldlijst tot slechts vier favorieten! Om het mezelf wat makkelijker te maken, kwam ik op het idee om drie van de beste duiven uit mijn meest recente reizen te kiezen, om daaruit een overall winnaar te kiezen. Canebrake Groundcreeper, Chaco Owl en Black-body Woodpecker kwamen als beste uit de bus. Het probleem is dat ik geen foto van de eerste kreeg – ondanks de ongelooflijke uitzichten die ik had – ik had gewoon niet verwacht dat de dingen zouden uitpakken zoals ze deden. Ik heb wel een mooie foto van de specht gekregen, maar ik vermoed dat hij hoogstwaarschijnlijk in de top drie staat, omdat ik veel mensen ken die hem nog niet hebben gezien! De uil wint dus. Zoals het hoort. Het is een uil, en we weten allemaal hoeveel ik van uilen houd. Het werd nog specialer omdat ik erin slaagde alle leden van een van mijn favoriete reisgroepen aller tijden op tijd bij elkaar te krijgen om naar buiten te rennen en het te zien. Bovendien zag ik het tijdens een van de beste tochten die ik ooit heb gelopen.

Stephan Lorenz – Stellers zeearend

Het bleek lastig om mijn favoriete vogel van het jaar te kiezen, omdat er teveel voor de hand liggende kandidaten leken. Uiteindelijk besloot ik een soort te kiezen die ik al heel lang wilde zien: de magnifieke Stellers Zeearend. Hoewel de soort niet bijzonder zeldzaam is en ook niet moeilijk te vinden als je eenmaal de juiste plek hebt bereikt, was de reis naar Hokkaido, Japan in februari van dit jaar toch spannend. Bovendien genoten we van spectaculair weer terwijl we uitkeken over de ijskoude haven, waar honderden Steller's Sea en White-tailed Eagles zich hadden verzameld. Dit is een van de mooiste vogelspektakels ter wereld en zou op ieders bucketlist moeten staan.