Onlangs had ik het genoegen het Verre Oosten van Rusland te verkennen. Dit is een van de meest afgelegen en minst bezochte delen van onze planeet en een nieuwe grens voor natuurwaarnemers. De menselijke bevolking in deze regio is minimaal en er bestaan ​​nog steeds uitgestrekte natuurgebieden, wat helaas een grote zeldzaamheid is op onze overbevolkte planeet! Hoewel de wilde dieren in het gebied aan het einde van de 18e eeuw ernstig werden getroffen door de pelshandel, de walvisvangst en andere menselijke activiteiten, kort nadat het door westerlingen werd “ontdekt” en verschillende soorten uitstierven (bijvoorbeeld de gigantische Steller's Sea Cow en Steller's Cormorant) of bijna zo (Zeeotter, grijze walvis), zijn de populaties van degenen die de eerste aanval hebben overleefd enigszins hersteld. In het geval van de zeeotters wordt geschat dat ze in bepaalde delen van het Russische Verre Oosten weer hun maximale draagvermogen hebben bereikt.

Onze reis aan boord van de “Spirit of Enderby” van Heritage Expedition vertrok vanuit de enige stad in de regio, Petropavlovsk-Kamtsjatski op het schiereiland Kamtsjatka. Toen we Avacha Bay verlieten, een van 's werelds grootste natuurlijke havens, kregen we een voorproefje van wat de komende twee weken zouden brengen – duizenden vogels waren op pad, waaronder onze eerste van vele prachtige Roodkopaalscholvers en niet minder dan 8 soorten alciden. Alcids zijn een familie van zeevogels op het noordelijk halfrond, en ik ben er zeker van dat de meeste mensen bekend zijn met een van hun leden, de komische papegaaiduikers. Voor degenen die niet meer kennis hebben gemaakt met deze unieke vogels: er zijn nog 23 soorten overgebleven (de meest recent uitgestorven was de grootste en enige loopvogel, de Grote Alk) en ze dragen namen als Murres, Murrelets, Guillemots, Auklets. , Alk en Dovekie. We hebben tijdens onze tijd in het Russische Verre Oosten niet minder dan 12 soorten van deze ongewone en aantrekkelijke vogels gezien.

Tijdens de eerste dag varen over de kalme wateren van de Beringzee werden we vermaakt door grote aantallen zeevogels, met als hoogtepunten de Laysan Albatros en de sierlijke Vorkstaartstormvogels. Deze werden aangevuld met sperma-, vin-, dwerg- en bultruggen en speelse Dall's bruinvissen. Het dorp Nikol'skoye op Beringeiland was onze eerste aanloophaven. Bering Island is een van de twee belangrijkste eilanden die samen de Commander Islands vormen, en dit dorp is een van de meest afgelegen menselijke bewoning ter wereld. Nikol'skoye beschikt over een fascinerend museum, een excentrieke kunstenaar, felgekleurde gebouwen en een aantal fantastische vogels. Hoogtepunten van laatstgenoemde zijn onder meer Mongoolse (of kleine zand) plevieren in volledig broedkleed, bonte strandlopers – in verwoede vertoon, terwijl de mannetjes vrouwtjes aanspraken met hun ongebruikelijke, enkelgeheven vleugelvertoning, de plaatselijke rotsstrandloper, zingende Lapland langsporen, sneeuwgorzen en heimelijke Pechora Pipits.

Dierenriemritten en landingen in de ruigere gebieden van Bering Island (vrijwel overal buiten het dorp is hier wild) en het nabijgelegen Medney Island lieten ons verwonderen over torenhoge kliffen en geïsoleerde stapels die duizenden zeevogels in gemengde kolonies huisvestten. Gelokaliseerde Roodpootmeeuwen kwamen veel voor in en onder hun nog overvloediger aanwezige Zwartpootneven. Tufted en Horned Puffins nestelden zij aan zij en spiralen van Noordse Stormvogels vulden de lucht. Kolonies van bedreigde Steller's zeeleeuwen brulden naar ons – een behoorlijk opmerkelijk en angstaanjagend geluid – en we kwamen uithalen van haven- en Largha-zeehonden tegen, evenals onze eerste zeeotters.

Nadat we terug waren gestoomd naar het schiereiland Kamtsjatka, gingen we opnieuw aan boord van Zodiacs en verkenden we de Zhapanova-rivier. Hier was de grootste adelaar ter wereld, de machtige Stellerzeearend, zich al in groten getale aan het verzamelen om van de zalmtrek te smullen en te nestelen. We kwamen minstens twintig van deze woest uitziende adelaars tegen, zittend in het ondiepe water en zelfs in enorme stoknesten in bomen langs de rivieroevers. Het vogelen in dit gebied was ongelooflijk de moeite waard, en andere hoogtepunten waren onder meer een prachtig koppeltje Falcated Duck, Smew, Langteenstrandloper, Aleoetenstern, Rustieke Gors en Rozeling. Een Muskusrat die langs de oever zwom, zorgde voor een andere interessante waarneming, net als de rokende Karimsy-vulkaan.

Het ruige bergachtige landschap terwijl we zuidwaarts zeilden langs het schiereiland Kamtsjatka was niets minder dan adembenemend! Landingen en zodiactochten in het Buhka Russkhaya-gebied leverden onze eerste bruine beer-waarnemingen op, ongelooflijk nauwe ervaringen met een groep van een tiental orka's, de zeldzame langsnavelmurrelet en een oogverblindende witte roofvogel die na gezond debat en nauwkeurig onderzoek van beelden bleek te zijn het zou de weinig bekende zuiver witte vorm zijn van het albidusras van de Havik, en niet een Gyrfalcon, zoals de aanvankelijke verwachting van veel mensen was. Verbazingwekkend genoeg hadden we zelfs een Steller's Sea Eagle op ons schip geland die ons een uur lang observeerde; Zelfs het woud van borstelige telelenzen of duizenden sluiterklikken kon deze gigantische roofvogel niet afschrikken!

Ten zuiden van het schiereiland Kamtsjatka ligt de lange lijn van de Koerilen-eilandenketen die de ijskoude Zee van Okhotsk scheidt van de warmere Stille Oceaan. Hier zorgen de opwellingen van diepe en voedselrijke wateren voor het levensonderhoud van talloze zeevogels en zeezoogdieren. De volgende week van onze cruise zigzagden we tussen deze torenhoge vulkanische eilanden, waar regelmatige landingen of Zodiac-ritten ons in staat stelden de natuur van dit bijna onbewoonde gebied te verkennen. Op Ptich'i Island verwonderden we ons over duizenden broedende zeevogels en een verbijsterende bijeenkomst van meer dan 500 zeeotters! In Brotana Bay, weggestopt in de caldera die het eiland Simushir vormt, verkenden we een geheime Sovjet-onderzeebootbasis die in 1994 schijnbaar zonder waarschuwing werd verlaten. De hier gestationeerde troepen lieten kleding, boeken en andere persoonlijke spullen achter in hun vertrekken, glazen en borden. nog steeds op tafels in de eetkamers en medische apparatuur in het ziekenhuis, inderdaad een griezelige ervaring.

Een avondexcursie naar een andere caldera, die van Yankicha Island, was een ervaring van je leven, aangezien letterlijk honderdduizenden Kuif- en Witwangalken de lucht vulden toen ze op hun slaapplaats kwamen. De plaatselijke poolvossen hadden beslist een goed thuis uitgezocht en waren druk bezig met de jacht op deze ontelbare vogels en op zwermen geschilderde Harlekijneenden. In de buurt vonden we tot onze grote vreugde een met uitsterven bedreigde kortstaartalbatros. Eén enkele baai op het eiland Iturup bracht maar liefst 9 bruine beren voort!

Een reis naar het binnenland van het eiland Kunashir leverde gematigde bossen op die zich uitstrekten tot aan de horizon en een ontspannende duik in een thermale rivier voor degenen die ervoor kozen om te genieten. Terwijl we zuidwaarts trokken, leek de lente echt uit te barsten en het contrast tussen de sombere, met sneeuw bedekte bergen van de Commander-eilanden en de groene bossen, vol bloemen en vogelgezang, van de zuidelijke Koerilen-eilanden was prachtig om te observeren. Zangvogels waren hier veel prominenter aanwezig; de meest voorkomende van allemaal was de uitbundige en prachtige Siberische Rubythroat, maar andere hoogtepunten waren onder meer het prachtige Japanse Robin, Japanse Accentor, Pine Grosbeak, Red-flanked Bluetail, Brown-headed Thrush, Kamchatka Leaf, Japanese Bush, Lanceolated en Middendorffs sprinkhaanzangers, gevlekte notenkraker, Siberische boomklever, langstaartrozeling en een verrassende vondst van een koppel Aziatische rozevinken. Andere geneugten voor vogels waren de zingende Euraziatische en Oosterse Koekoeken, de kleine Japanse Dwergspecht en de Euraziatische Draaihals. Toen ons avontuur ten einde liep, gingen we westwaarts door de Zee van Ochotsk, langs drijvende kudden van duizenden en duizenden ruiende Kortstaartpijlstormvogels, totdat we aankwamen bij de haven van Kalsakov op het eiland Sachalin, waar ons avontuur in het Russische Verre Oosten uitmondde in een einde.

Ik voel me echt vereerd dat ik het voorrecht heb gehad deze weinig bekende en vrijwel ongerepte wildernis te mogen verkennen, een reis die ik niet méér kan aanbevelen. Als u geïnteresseerd bent in details over soortgelijke aanstaande cruises in het Verre Oosten of zelfs in het verkennen van de broedgebieden van steltlopers (waaronder de zeer gewilde en ernstig bedreigde lepelbekstrandloper) ten noorden van het hierboven beschreven gebied, neem dan contact op met Rockjumper Birding Tours. kantoor voor meer details: info@rockjumper.com