Het volgende artikel over de Ethiopische Boskraai (het IOC noemt het Stresemann' Boskraai) werd onlangs geplaatst door de Journal of Ornithology, en we dachten dat we het woordelijk zouden doorgeven (afgezien van de toevoeging van enkele foto's) voor wat interessant leesvoer ….

 

Waarom zou een slimme en aanpasbare vogel die bijna alles eet en gelukkig kan overleven in zelfs de zwaarst aangetaste habitats, een wereldbereik hebben van minder dan 5.000 km2?

 

Die vraag heeft wetenschappers verbijsterd en in verwarring gebracht sinds de ontdekking van de bijzonder beperkte verspreiding van Zavattariornis stresemanni van Ethiopische boskraai Maar nu, na onderzoek naar de exacte locatie van de vogels en hun nesten in Zuid-Ethiopië, heeft een team van probleemoplossende wetenschappers in Sherlock Holmes-stijl het mysterie ontrafeld. En het antwoord is elementair.

 

Een nieuwe studie gepubliceerd in de Journal of Ornithology toont aan dat het verspreidingsgebied van de wereldwijd bedreigde vogel precies de rand volgt van een unieke zeepbel van koel, droog klimaat.

Hoofdauteur van het onderzoek van BirdLife's Britse partner RSPB, dr. Paul Donald, is blij dat hij eindelijk antwoorden heeft.

 

“Het mysterie rondom deze vogel en zijn vreemde gedrag houdt wetenschappers al tientallen jaren bezig – velen hebben gezocht en geen antwoord kunnen vinden. Maar de reden dat ze faalden, denken we nu, is dat ze zochten naar een barrière die onzichtbaar was voor het menselijk oog, zoals een glazen wand. Binnen de 'klimaatbel', waar de gemiddelde temperatuur minder dan 20°C bedraagt, is de boskraai bijna overal te vinden. Buiten, waar de gemiddelde temperatuur 20°C of meer bereikt, zijn er helemaal geen boskraaien. Een coole vogel, die het graag zo lijkt te houden.”

 

De reden dat deze soort zo volledig gevangen zit in zijn kleine bel is tot nu toe onbekend, maar het lijkt waarschijnlijk dat hij fysiek beperkt wordt door de temperatuur. De volwassenen, of waarschijnlijker zijn de kuikens, kunnen eenvoudigweg niet overleven buiten de bel, ook al zijn er duizenden vierkante kilometers identieke habitat rondom.

Dr. Nigel Collar van BirdLife International is co-auteur van het onderzoek. Hij voegde eraan toe: ‘Wat de reden ook is dat deze vogel in een luchtbel zit, de alarmbellen rinkelen nu luid. De storm van klimaatverandering dreigt de kleine klimatologische reddingsboot van de boskraai te overspoelen – en als hij eenmaal weg is, is hij voorgoed verdwenen.”

 

[De] Ethiopische boskraai is een kleine, spreeuwachtige kraai met een lichtgrijze kop en lichaam, zwarte vleugels en staart en een kale, blauwe huid rond het oog. De vogel, die door BirdLife als bedreigd wordt vermeld, met ongeveer minder dan 9.000 exemplaren in het wild, zou de meest kwetsbare soort voor klimaatverandering ter wereld kunnen zijn.

 

Wetenschappers zijn nu van plan een monitoringprogramma te starten voor de temperatuur van de vogelnesten om te zien of dit het antwoord kan opleveren op de volgende vraag: waarom zijn ze zo gevoelig voor het klimaat?

 

Het beperkte verspreidingsgebied van de Ethiopische boskraai Zavattariornis stresemanni is een gevolg van de grote afhankelijkheid van gemodificeerde habitats binnen nauwe klimaatgrenzen.

 

(Opmerking van de rotsspringer: deze soort deelt een zeer vergelijkbaar verspreidingsgebied met een andere zeer beperkte Ethiopische vogel, de witstaartzwaluw, en het zal interessant zijn om te zien of dezelfde ‘klimaatbel’-parameters ook van toepassing zijn op de zwaluw?)